Dinah Hagedoorn, Kievit 5, 9685 CD Blauwestad, 06 189 27 098
Dinah Hagedoorn, Kievit 5, 9685 CD Blauwestad, 06 189 27 098
Een spirituele sessie: Soms heb je een sessie die je in een lijstje wilt plakken.
Ik had een eerdere sessie met Janna (fictieve naam) gedaan die al net zo bijzonder verliep. Alles speelt zich bij haar af op een spiritueel niveau en ze gaat gemakkelijk door alle lagen van het bewustzijn heen, er komen nauwelijks aardse dingen aan te pas. Ik ga daar helemaal in mee en zie en voel wat er bij haar gebeurt. Wederom bereid ik mij voor op een niet-alledaags avontuur door de ziel van de mens.
Ze weet het eigenlijk allemaal wel, zegt ze, maar ze blijft ergens in vastzitten en kan dingen maar niet genoeg doorgronden om een positief effect te sorteren. Wat ze dit keer wil veranderen maakt ze duidelijk: haar derde (telepathische) oog werkt onvoldoende. Alsof er glas voor zit wat haar pijnigt en een verbinding blokkeert. Dat geeft spanning, pijn en verdriet, en daar wil ze van af. Ze begrijpt niet waar het vandaan komt. Ze mist ook herkenning bij mensen die haar niet zien zoals ze werkelijk is. En het houdt allemaal verband met elkaar.
Janna ontdekt via verdere exploratie kristallen van zeoliet in een groot gat in de buurt van haar derde oog. (Het woord kende ze niet, maar ze noemde het steevast een bouwstof. Google leert achteraf dat zeoliet een mineraal is dat zout afscheidt!) Hoe treffend!
Ze gaat kijken wat daar mis is. De wanden zijn roze, beschadigd van het zout dat de zeolieten afscheiden omdat ze hun werk niet goed kunnen doen. Ik laat de oorzaak van deze omstandigheden binnenkomen.
Dan krijgt ze het signaal in haar vroegere jeugd te gaan kijken toen ze nog niet geboren was. Dit leidt haar terug naar het moment waarop deze omschakeling is ontstaan: de baarmoeder. Het is er benauwd en klein. Ze voelt verdriet, maar dat heeft niet met haar moeder te maken. Hier lag wel de trigger, een belangrijk omslagpunt. We laten dit eerst weer los om later naar terug te keren.
Eerst mag ze naar een plek waar ze helemaal thuis en gelukkig is. Het doet haar terechtkomen in een oceaan. Als ze wil, kan ze samensmelten met elke verschijningsvorm, zoals een bloem of een boom. Met haar soortgenoten beoefent ze ‘dit prachtige spel’. In vrijheid een vorm aannemen waar je je prettig bij voelt. Het volmaakt gelukkige gevoel verankeren we in haar buik. Het anker van volmaakte verbondenheid!
Daarna maakt Janna zich klaar om een aards leven te gaan leiden. Ze heeft geen indruk van een eerder leven op aarde. Waarom ze voor deze ouders koos? Haar keuze had te maken met de liefde voor haar vader die uit dezelfde bouwstoffen zou bestaan. Tranen springen in haar ogen, er is geen herkenning van een eerder leven samen. De moeder speelt geen rol om mee aan het werk te gaan. Haar missie? De mensen op aarde leren zich te verbinden met hun omgeving: liefde leren delen.
Vervolgens gaan we weer naar het omslagmoment in de baarmoeder. Wat heeft de ziel besloten, waarom is die belangrijke verbinding gestopt? Daar heeft de ziel zelf om gevraagd, naar blijkt, want ze was bang, en ze voelde zich fysiek opgesloten. Ze wilde het niet meer aanschouwen. Met dezelfde hulp om de verbinding af te sluiten, is de verbinding ook weer geopend en heeft ze zich kunnen bevrijden uit de benauwdheid en de angst.
We helen wat er geheeld moet worden en Janna checkt of de verbinding is hersteld. Dat is het geval, de zeolieten kunnen weer goed functioneren. De verbinding van haar derde oog is nu ook verbonden met haar eigen ogen en haar hart. De spanning is weg, het gevoel van pijnlijk glas is weg en ze kan zich helemaal openen om zich weer verbonden te voelen met de mens en de natuur. Haar oorsprong is onlichamelijk. Janna is vrijwillig naar de aarde is gekomen en was niet gewend aan een fysiek lichaam. Ze heeft haar herstelde verbondenheid door het hele lichaam gevoeld. Elke cel is er nu van doordrongen en als ze weer heimwee heeft naar het vrije leven van haar oorsprong, hoeft ze alleen maar het sterke anker in haar buik te bevoelen om te weten dat het er is. Opgelucht en zeer blij verlaat ze mijn praktijk. Ze vond het: top! Net als de vorige keer.
Cliënt Emma (fictieve naam) is in een halfjaar tijd vier keer bij me geweest.
Tijdens de intake vertelt Emma dat ze last heeft van paniekaanvallen, opstandig-heid en ontwijkend gedrag. Over het algemeen zit ze slecht in haar vel. Eigenlijk is het nooit echt beter geweest. Verder leven hoeft voor haar niet meer zo nodig. Ook tussen haar en haar partner botert het niet altijd. En op haar werk komt ze lastige obstakels tegen. Ze heeft het idee dat er veel meer in haar zit, maar een verre van stabiele achtergrond en een slecht zelfbeeld beletten haar de juiste keuzes te maken, ‘er écht voor te gaan’. Regressie wil ze uitproberen als laatste redmiddel.
Emma’s jeugd verliep niet bepaald veilig en aangenaam, zoveel wordt al meteen duidelijk. Een jeugd waarin ze zelf geen kind kon zijn, omdat ze werd opgescheept met de zorg voor haar broertjes en zusjes, en al op jonge leeftijd de huishouding moest doen. Zelf werd ze verwaarloosd. Beide ouders waren niet in staat een goed rolmodel voor haar te zijn. (Emma krijgt tijdens een sessie ook een inkijkje in het leven van haar ouders en hoe hun gedrag is ontstaan, dat verklaart veel!) Haar alcoholistische vader sloot haar weleens op in een schuurt, hij had ook liever een zoon gehad. Haar dominante en narcistische moeder chanteerde Emma emotioneel en projecteerde haar eigen minderwaardigheids-gevoelens op haar dochter, die het vooral niet in haar hoofd moest halen te denken dat ze ook maar iets zou bereiken in het leven. Ze kon in haar moeders ogen eigenlijk niets goed doen.
Emma moet zich verre van gewaardeerd of geliefd hebben gevoeld. Net als thuis was ze ook op school ‘het pispaaltje’, en in plaats van voor zichzelf op te komen, kroop ze liever weg. Ze slikte alles in en ging moeilijkheden uit de weg. Thuis vroeg ze nooit om positieve aandacht of een knuffel, want dan stelde ze zich aan, was haar overtuiging.
In prachtige sessies komen we bij haar voornaamste traumamomenten van verdriet, angst, onmacht, vernedering, schuldgevoel, woede en onzekerheid. Ook gaan we op zoek naar positieve (eerdere) levens. Deze doen Emma niet alleen de liefde ontdekken, maar tot haar grote verwondering werd ze uitverkoren om leiding te geven aan een gemeenschap waar ze hoog in aanzien stond. Zelfs als genezer bekwaamde ze zich. Deze ongekende kracht en liefde gebruikt ze tijdens de sessies als ankers in confrontaties met haar hedendaagse kwelgeesten. Genoegdoening die haar leert dit keer wél voor haarzelf op te komen, zodat ze met overtuiging kan zeggen wat ze vindt, voelt en wat in haar ogen niét deugt.
Herbeleving, confrontatie, ontlading, energetisch werk en de integratie van haar eigen ‘bevroren’ innerlijke kinderen en enkele van haar eigen (sterke) vorige levens, geven haar tal van nieuwe inzichten. Haar bestaansonzekerheid wordt getransformeerd tot eentje waarin ze met nieuwe geestdrift en strijdlust vooruit durft te kijken. Elke sessie beëindigde Emma met een grijns van de overwinning op haar gezicht. In slechts enkele sessies maakte ze grote stappen, soms deed ze een stapje terug en dan was het weer tijd voor een nieuwe afspraak.
In de coachende gesprekken die we rondom de sessies hadden, en waarin ook het huidige privéleven van Emma veelvuldig aan bod kwam, vertelt ze dat ze het eigenlijk allemaal ook wel weet, maar dat het haar ontbrak aan zekerheid en overtuigingskracht om de ‘leider’ te zijn die haar eigen leven richting geeft.
Emma zegt nu dat ze weer een vrolijk mens is geworden, geen paniekaanvallen meer heeft en veel mooie inzichten heeft gekregen. Haar relatie heeft ze verbroken. Ze kwam tot de slotsom dat steeds de ‘verkeerde’ mannen haar aantrokken, wat haar tot het inzicht bracht dat ze geen partner meer wil die narcistisch is (ouder met herkenbare eigenschappen). Ook op haar werk doen zich opeens nieuwe kansen voor en van eerdere ‘ingesleten’ patronen (het instinctief meelopen met heersend groepsgedrag) neemt ze gaandeweg afstand.
