Dinah Hagedoorn, Kievit 5, 9685 CD  Blauwestad, 06 189 27 098

Ontwikkelingstrauma en lezingen

ONTWIKKELINGSTRAUMA 

De ervaring van een onveilige jeugd laat een spoor van trauma’s na in het volwassen leven. Vooral als er sprake is geweest van onveiligheid gedurende het eerste levensjaar. De veranderingen in het brein van een baby zijn ingrijpender dan in zijn hele verdere leven. Babyhersenen maken constant nieuwe verbindingen en absorberen alle indrukken. Positieve ervaringen leggen een gezonde voedingsbodem, negatieve ervaringen doen het tegenovergestelde: ze belasten onze overgevoeligheid voor stress, we bouwen geen gezond zelfbeeld op. 

Het niet-veilig-gehecht-zijn wordt ontwikkelingstrauma genoemd (of vroegkinderlijk trauma). Omdat de hersenen ons instinctief willen beschermen, maken we – zo jong als we zijn – gebruik van overlevingsmechanismes. Bij aanhoudende negatieve omstandigheden vormt zich een patroon. Dat patroon slijt in en met deze imprint wordt onze persoonlijkheid gevormd. We weten (later) meestal wel dat er iets niet klopt, maar we snappen niet hoe dit is ontstaan en waarom we zo gevoelig zijn. Aan onze herinneringen kunnen we meestal ook niet genoeg houvast ontlenen, zo klein als we waren. En tijdens het opgroeien zijn we waarschijnlijk begonnen herinneringen (onbewust) te verdringen, omdat we ons er zelden echt prettig bij voelden en altijd alert bleven op wat op ons afkwam.

Wanneer we op latere leeftijd in conflict komen met onszelf en het maar niet lukt om aan bepaalde ‘triggers’ te ontkomen, vallen we automatisch terug in het kindgedrag van vroeger. Het doet ons weer klein voelen terwijl we toch volwassen zijn. Met dit ondermijnende gedrag brengen we toxische schade aan onszelf toe. We ontwikkelen een negatief zelfbeeld, misschien een depressie of burn-out, we krijgen lichamelijke klachten, voelen ons eenzaam en niet geaccepteerd. En alsof dat allemaal al niet erg genoeg is, denken we vaak ook nog dat het onze eigen schuld is.

Vaak ligt emotionele verwaarlozing ten grondslag aan deze beperking. Gezegd moet worden dat dit door de ouder(s) meestal niet opzettelijk gebeurt. Ook liefdevolle ouders hebben hun tekortkomingen (ze hadden mogelijk zelf geen goed rolmodel). Zelfs met een tas vol fijne herinneringen kan iemand zich in zijn kindertijd onvoldoende ‘gezien’ en ‘begrepen’ hebben gevoeld. Daarnaast kunnen familiepatronen, zoals gevoelens, gedragingen en zelfs herinneringen, van generatie op generatie worden doorgegeven. Hoe dit ook allemaal precies is geweest, het maakt niet uit. Jij hebt er last van. Maar jij ben ook degene die het kan veranderen!

Er is dus goed nieuws. We kunnen de overgevoeligheid van ons stresssysteem die door ontwikkelingstrauma is ontstaan niet alleen herstellen, maar we kunnen ook onze overlevingsmechanismen afleren en onderliggende  trauma’s helen! 

> Bewustwording > Inzicht > Moed en wilskracht > Actie > Resultaat   

In mijn praktijk doe ik regressiesessies (met innerlijk kindwerk) en werk ik met enkele emotieve technieken. Dit in combinatie met het regelmatig doen van somatische-, meditatieve- en ademhalingsoefeningen. Deze oefeningen leer je bij mij, maar doe je vooral thuis. 

Bereid je voor op een fantastische reis naar jouw eigen transformatie en genezing!

LEZING / PRESENTATIE ONTWIKKELINGSTRAUMA 

Ik sprak onlangs een ex-cliënt die op mijn vraag wat ze vooral had opgestoken van de sessies, antwoordde: ‘Ik heb zelfliefde ontdekt’! Deze vrouw heeft nu een succesvolle onderneming. 

Vanuit mijn persoonlijke ervaringen en individuele betrokkenheid met dit (relatief groot) en vaak onbegrepen, maatschappelijke probleem wil ik, gesteund door de nieuwste wetenschappelijke feiten, dit thema binnen het kader van regressietherapie beter op de kaart zetten. Twee lezingen aan de hand van een diapresentatie zijn inmiddels geweest. De eerstvolgende vindt plaats op donderdag 13 maart a.s. in Finsterwolde (Sportcafé De Hardenberg), van 19:30 uur tot ongeveer 21:30 uur. Bijdrage €3,50 inclusief een kopje koffie/thee. Ook in Winschoten geef ik binnenkort een lezing. Zodra deze datum bekend is. vermeld ik dat op deze pagina.

Als je geïnteresseerd bent, stuur dan een mailtje of bericht (o.v.v. jouw e-mailadres) naar: dinahhagedoorn@msn.com. Je krijgt een ontvangstbevestiging en ik hou je op de hoogte. 

CURSUS PROGRAMMA

Het cursusprogramma om (jong)volwassenen met ontwikkelingstrauma structureel te (kunnen) helpen vordert gestaag. Vanaf april aanstaande begin ik met een cursus op twaalf donderdagen in de Yogaschuur te Winschoten. Tijdens deze cursus leer je veel over de oorzaken van ontwikkelingstrauma, krijg je inzicht in de eigen problematiek en ga je ook begrijpen wat er moet gebeuren om je te bevrijden van opgeslagen ladingen en onterechte overtuigingen. En op basis van dit programma waarvoor jezelf ook veel thuis moet oefenen, reset jij je eigen zenuwstelsel’.  

OPGEMERKT 

* Naar schatting 60% van de bevolking heeft in de vroege kindertijd een of meer dingen meegemaakt die een verstorende invloed hadden op de normale ontwikkeling van het zenuwstelsel. 90% Van de groei van onze hersenen gebeurt tijdens de eerste 5 jaar. De eerste 3 jaar zijn crusiaal.

* Een baby die in een liefdevol gezin opgroeit, ontwikkelt andere hersenen dan een baby die verwaarloosd wordt. 

* Er wordt weleens gedacht dat tijd alle wonden heelt. Dat is slechts ten dele waar.
De heftigheid gaat er bij rouw- en verlieservaringen na verloop van tijd af, maar voor een trauma is dat anders. Een trauma kan ons hele leven lang weer getriggerd worden door een nieuwe (vergelijkbare) gebeurtenis. De heftigheid van ‘de wond’ kan dus weer opvlammen. 

NIEMAND ZIET MIJN TRANEN

Enkele traumatische jeugdherinneringen die ik via regressietherapie ontdekte, heb ik onder een therapeutisch vergrootglas gelegd in de semi-biografie: ‘Niemand ziet mijn tranen’.  Dit boekje is bij mij te koop. De interesse in ontwikkelingstrauma is hiermee begonnen. Een scriptie over dit onderwerp vormde tevens mijn afstudeerproject. 

550x781