ONTWIKKELINGSTRAUMA (vroegkinderlijk trauma)

De ervaring van een onveilige jeugd laat een spoor van trauma’s na in het volwassen leven. Vooral als er sprake is geweest van onveiligheid gedurende het eerste levensjaar. De veranderingen in het brein van een baby zijn ingrijpender dan in zijn hele verdere leven. Babyhersenen maken constant nieuwe verbindingen en absorberen alle indrukken. Positieve ervaringen leggen een gezonde voedingsbodem, negatieve ervaringen doen het tegenovergestelde: ze belasten onze overgevoeligheid voor stress en we bouwen geen gezond zelfbeeld op. 

Het niet-veilig-gehecht-zijn wordt ontwikkelingstrauma genoemd (of vroegkinderlijk trauma). Omdat de hersenen ons instinctief willen beschermen, zetten we – zo jong als we zijn – al overlevingsmechanismes in. Bij aanhoudende negatieve omstandigheden vormt zich een patroon. Dat patroon slijt in en met deze imprint wordt onze persoonlijkheid gevormd. We weten (later) meestal wel dat er iets niet klopt, maar we snappen niet hoe dit is ontstaan en waarom we zo gevoelig zijn. Aan onze herinneringen kunnen we meestal ook niet genoeg houvast ontlenen, zo klein als we waren. En tijdens het opgroeien zijn we waarschijnlijk begonnen herinneringen (onbewust) te verdringen, omdat we ons nergens echt prettig bij voelden en altijd alert bleven op wat op ons afkwam.

Wanneer we op latere leeftijd in conflict komen met onszelf en het maar niet lukt om aan bepaalde ‘triggers’ te ontkomen, vallen we automatisch terug in het kindgedrag van vroeger. Het doet ons weer klein voelen terwijl we toch volwassen zijn. Met dit ondermijnende gedrag brengen we aan onszelf toxische schade toe. We hebben een negatief zelfbeeld, misschien een depressie of burn-out, we krijgen lichamelijke klachten, voelen ons eenzaam en niet geaccepteerd. En alsof dat allemaal al niet erg genoeg is, denken we vaak ook nog dat het onze eigen schuld is.

Vaak ligt emotionele verwaarlozing ten grondslag aan deze beperking. Gezegd moet worden dat dit door de ouder(s) meestal niet opzettelijk gebeurt. Ook liefdevolle ouders hebben hun tekortkomingen (ze hadden mogelijk zelf geen goed rolmodel). Zelfs met een tas vol fijne herinneringen kan iemand zich in zijn kindertijd onvoldoende ‘gezien’ en ‘begrepen’ hebben gevoeld. Daarnaast kunnen familiepatronen, zoals gevoelens, gedragingen en zelfs herinneringen, van generatie op generatie worden doorgegeven. Hoe dit ook allemaal precies is geweest, het maakt niet uit. Jij hebt er last van. Maar jij ben ook degene die het kan veranderen!

Er is dus goed nieuws! We kunnen de overgevoeligheid van ons stresssysteem die door ontwikkelingstrauma is ontstaan niet alleen herstellen, maar we kunnen ook onze overlevingsmechanismen afleren en onderliggende  trauma’s helen! 

> Bewustwording > Inzicht > Moed en wilskracht > Actie > Resultaat   

In mijn praktijk doe ik regressiesessies (met innerlijk kindwerk) en werk ik met enkele emotieve technieken. Dit in combinatie met het regelmatig doen van somatische-, meditatieve- en ademhalingsoefeningen. Deze oefeningen leer je bij mij, maar doe je vooral thuis. 

Bereid je voor op een fantastische reis naar jouw eigen transformatie en genezing!